Rozdział 34

 - Alex! Alex! Alex! - przez ścianę przyjemnego snu o piłkarzu, z którym chodzę przebił się wysoki głosik Emily. 

Jęknęłam i nakryłam głowę poduszką.

Nie chciałam jeszcze opuszczać krainy snów.  

 - Alex... proszę! Śnił mi sie zły sen! - jęczała młoda. 

 - Alex. Obudź się. Uspokój ją to pójdzie spać i da nam spokój. - wymamrotała Livia, która spała razem zemną na podłodze w salonie. Zrobiłyśmy sobie małą imprezę z filmami.

 - Alex... proszę! - zaszlochała. 

Odkryłam kołdrę. 

 - Właź. - powiedziałam. 

Zapiszczała i wtuliła się do mnie. Jej bose stopy były zimne od kafelek i teraz mnie ziąbiła.

 - Mały bląblu to co Ci się strasznego śniło? - zapytałam walcząc ze snem - Może jakieś mary noc..

Poczułam ukucie bólu. 

 - Nie śpij! - pisnęła Młoda. 

 - Nie gryź mnie! - powiedziałam. 

 - Och ZAMKNIJCIE SIĘ! - uciszyła nas Liv - spokojny człowiek chce spać! 

Wymamrotałam jakieś pierwsze lepsze przeprosiny. 

 - Jakieś mary nocne Ci sie śniły? Albo jakiś potwory grasowały po twoim pokoju? - próbowałam zgadnąć, a jednocześnie rozśmieszyć - a może zamieniłaś sie w wielkiego gofra, którego chciałam schrupać? - połaskotałam ją, a ta zaczęła się chichrać.

 - Nieee... Śnił mi się mój ślub. 

WTF?

 - I co w tym takiego strasznego? - mruknęła Liv. 

 - To, że Louis uciekł z przed ołtarza, bo Harry nie chciał być świadkiem, a Liam i Niall nie przebrali się za druchny, a Zayn wolał iść z tobą do łóżka niż odprawić ceremonię! - zaczęła trajkotać. 

Walnęłam głową o podłogę, a Livia zaczęła się chichrać jak opentana.

 - I obudziłaś mnie po...? 

 - Po to, abyś zadzwoniła do chłopaków i im na wtykała! - powiedziała groźnie. 

Teraz to ja parsknęłam.

 - O trzeciej nad ranem!? oni mnie zaszlachtują! - odparłam. 

 - Kochanie - zaczęła  Livia - ale to było w twoje wyobra..

Cisnęłam w nią poduszką. 

Wolałam aby Młoda wierzyła w sny, o nie bd mogła ją straszyć, że nie dostanie prezentów na mikołaja.

 - Alex! Prosze... - zrobiła oczka kota ze Szreka.    

 Jęknęłam. 

 - Podaj mi telefon. - młoda wyskoczyła jak oparzona i podała mi telefon.

 Najpierw zadzwoniłam do Louisa.

 - Hal.. hall... halo? - powiedział w końcu i ziewnął. 

 - Hej tu Alex. - powiedziałam. 

 - Alex... normalni ludzie już śpią...

 - Przymknij się i słuchaj! - uciszyłam go - Więc jakbym nie zadzwoniłą to siostra nie dała by mi spać. Więc tak Emily śńiło się to, że nie chiałeś się z nią ożenić i uciekłeś z przed ołtarza. Więc do świętego spokoju ją przeproś! - podałam telefon młodej.

Przez chwile miała na twarzy maskę bez wyrazu, a później zaczęła się śmiać. 

 - Dobranoc! - powiedziała wreszcie i podała mi telefon. 

 - No i? - spytałam. 

 - Powiedział, że ty go do tego namówiłaś i groziłaś, że jak tego nie zrobi to mnie porwiesz! - powiedizała na jednym tchu. 

Szczęka mi opadła, a Liwia ryknęła śmiechem. 

 - To cie wrobił! - powiedziała. 

Co za łajza!

Dobra zostało mi tylko czterech kretynów.

Teraz odezwał się Irlandzki akcent. 

 - Tak mamo? - jęknął. 

 - Za tą mamę to masz dupę skopaną! - odparłam. 

 - Och cześć Alex. Czemu nie śpisz? - powiedział zaspany. 

 - A tak jakoś miałam ochote na nocną pogawędkę - odparłam ironicznie.  

Zaczał się chichrać. Ten chłopak chichra się z wszystkiego. 

 - A to miło, że zadzwoniłaś do mnie... - odparł  

 - Dobra a teraz sie skup.

 - Ok. 

 - Emily się śniło, że nie chciałeś przebrać się za druhnę na jaj i Louisa ślubie. Masz ją przeprosić. 

Chwila ciszy. 

 - Nie wnikam. - powiedział w końcu. 

Znów podałam telefon młodej. 

Chwile po gadała o głupotach... czyli o pogodzie? Aha... spoko. 

 - Powiedział, że schowałaś mu sukienkę. - oddała mi telefon. 

Uniosłam brew, a śmieszek chichrek, który spał obok mnie oberwał z łokcia. 

  - Liam. - wykręciłam jego nr. 

Usłyszałam Kobiecy głos: 

 - Słucham? - Danielle była jak najbardziej rozbudzona. 

 - Nie wnikam co teraz robicie z Liamem, ale daj do do telefonu.    

 - Alex. Jest środek nocy. - powiedziała. 

 - No słysze, że jesteś ambitnie śpiąca - odgryzłam się - daj Peyna do telefonu!

Po chwili odezwał sie meski głos. 

 - Witam Alex. Coś się stało? - powiedział opanowany Li. 

 - Słuchaj. Emili się śniło. Brała ślub z Lou i nie chciałeś z Niallem ubrać sukienki druhny. Masz ją przeprosić i możesz zająć się Danielle. 

Podałam słuchawkę Małej. 

Znów gadu gadu i oddała mi telefon. 

 - Niech zgadnę. - zaczęła Livia - Alex schowała mu sukienkę? Albo po plamiła? 

Dziewczynka zaśmiała sie.   

  - Nie! Sama sie w nią ubrała, a Liam nie miał w czym iść! 

Znów usłyszałam dźwięczny śmiech Rudej i znów mój łokieć powędrował w okolice jej brzucha. 

 - Mmmmyy? - pruknął Harry. 

 - Dzień dobry śpiochu! - krzyknęłam do słuchawki. 

 - Dobranoc.

Rozłączył sie. 

Zadzwoniłam znów ale nie odebrał. No to został domowy. Wiedziałam, że sie obudzi i bd musiał do niego podejśś bo znajduje się na ścianie przylegającej do jego pokoju. 

Po czwartym razie odebrał.

 - Straszczaj się. Jest mi zimno i zaraz zasnę.

 - Młodej się śniło, że na jej ślubie z lu nie chciałeś być świadkiem i masz ja przeprosić. 

Podałam młodej telefon.

Po chwili oddała mi telefon. 

 - Powiedział, że zaczęłaś szczudź go wściekłym królikiem, którego kupiłaś od Paula. Nie dość, że Harry uciekł to i zabrał twój nowy motor i wjechał w nim w nasz ołtarz! 

Teraz to ja się roześmiałam. 

 - Czego on się naćpał? - zapytała Livia. 

 - Zapewne dał w żyły i jednorożce widzi. - odparłam - no to teraz peda.. znaczy mój chłopak Zayn! 

Poprawiłam się. Jakby Emily o czymś wiedziała to z naszej tajemnicy nici. 

Zadzwoniłam.

 - Byle szybko... -wymamrotał i zaczał chrapać. 

 - Jestem w ciąży! Zostaniesz tatą! - powiedziałam z udawanym entuzjazmem. 

 - CO?! Ale że jak? Przecież ci nie wsadziłem! - no i nagle się rozbudził. 

 - Debilu nawet bym cie nie dotknęła... - poczułam ból w klatce piersiowej. Livia szturchnęła mnie i powiedziała bezgłośnie EMILY - Znaczy się Kochanie jestem za młoda, by coś takiego robić.   

 - Coś ty ćpała? 

Zaśmiałam się. 

 - Słuchaj. Emily JEST tu zemną, a dlatego, że jej się śniło, że nie chciałeś dać jej i Louiemu ślubu bo poszedłeś ze mną do łóżka. Masz ją przeprosić i sprawa załatwiona. 

Rzuciłam małej telefon. 

Znów paplała.

Rozłączyła się. 

 - Mój przyszły szwagier powiedział - ryłam w duchu śmiechem, a Livia dusiła sie poduszką aby zakryć, to że sie śmieje. - Że nie umiał oprzeć się seksownym ruchom mojej siostry i przeprasza i wyraża swoją najwiękrza skruchę za twoje i jego zachowanie, a córeczkę nazwie Emily. 

Świerszcz, świerszcz, świerszcz. 

 - Idź do łóżka. Jutro w nocy tata przyjeżdża. - owiedziałam. 

 - Ale on przyjedzie po dwunastej i powiedział, że zabierze mnie na urodzinowy obiad!

 - Muwie, że w środku nocy! - powiedziałam i padnęłam na poduszkę. 

Usłyszałam klakson samochodu i Krzyk Zayn'a.    

 - ALEX! Rusz się bo sie spóźnimy! 

Wstałam z posłania jak oparzona.

Wszystko już dudniło życiem, a różni ludzie kszątali się po moim domu, a ja sobie słodko spałam na podłodze w salonie, nie zważając na hałas. 

Drzwi trzasnęły i moim oczom ukazał się Zayn. 

 - Boże Alex! Za 20 minut mamy być pod Mckiem, aby odebrać Emily i zawieść do Zoo, a ty jeszcze w piżamie!

Jakby to jeszcze była piżama. 

Spałam w koszulce Christophera, która ledwie zakrywała mi tyłek. 

Zayn był ubrany, w beżowe spodnie, bordową bluzę z kapturem, smerfetkę i okularami przeciwsłonecznymi na głowie.

Wzięłam go za rękę i poprowadziłam do mojego pokoju. 

Kazałam u usiąść na łóżku, a sama wbiegłam do łazienki.

Szybko się ogarnęłam i w bieliźnie wmaszerowałam do pokoju.  

Zayn zagwizdał. 

 - Ale Alex! Teraz nie mamy czasu na erotyczne gierki. 

Rzuciłam w niego jakąś koszulką. 

 - Widziałeś mnie już w stroju kąpielowym, a tam było widać więcej ciała. - odparłam. 

Wyciągnęłam Czarne przylegające rurki, turkusową zwiewną tunikę, białą chustę i białe balerinki. 

 - Yyy... Znajdź taką małą białą torebkę z marszczeniami, ok? A ja się ogarnę. 

Nie czekałam na odpowiedź tylko trzasnęłam drzwiami. 

Poszukałam mojej kosmetyczki i szybko się pomalowałam. Beżowe powieki i kremowa nieścieralna szminka. To cały mój makijaż. 

Jeszcze włosy nastroszyłam jeszcze bardziej. 

Do ręki wzięłam grzebyk i wyszłam z pokoju. Na całe szczęście Malik znalazł torebkę i teraz wpakowałam tylko najpotrzebniejsze rzeczy. 

 - Gotowa? - zapytał lekko uśmiechając się.

 - Tak. - odparłam. 

Objął mnie ramieniem, a ja go w pasie. 

Wyszliśmy z pokoju udając zakochaną parę.

Nagle Zayn przystanął. 

 - Pocałuj mnie tutaj! - wskazał na szyję. 

Spojrzałam na niego jak na skończonego idiotę. 

 - Nie?! 

 - Hieny pomyślą, że spaliśmy ze sobą. Czym więcej takich scenek tym szybciej zerwiemy. - westchnęłam. 

 - Mam lepszy pomysł. 

Zbliżyłam wargi do jego skóry. Pachniał męskimi perfumami. Po prostu magia! Zero tytoniu!          

Zrobiłam mu malinkę. 

 - Masz wystarczy na dłuższy czas. 

Zeszliśmy na dół dalej przytuleni. Napodkałam Alana i podbiegłam do niego. 

 - Pamiętasz co masz tacie powiedzieć? - powiedział i wręczyłam mu zaklejoną kopertę  z listem - nie chce aby odwalił scenkę przy gościach. 

 - Pamiętam spokojnie! Najwyżej z Chrisem zaciągniemy go do basenu to się uspokoi. 

Roześmiałam się

 - Kochany jesteś. - pocałowałam go w policzek. 

 - Wiem.

Miał wyjaśnić tacie mój związek z Zayn'em, a w liście opisałam mu wszystkie szczegóły. Nie chciałam zepsuć urodzin Emily, jakąś bezsensowną sprzeczką z tatą.

Podbiegłam Do Zeyna. Te obiął mnie ramieniem i wyszliśmy. Otworzył przede mną samochód, a ja wsiadłam do niego. Zaczęłam zaplatać kłosa. Nim przyjechaliśmy pod Macka był zrobiony i postrzępiony grzebieniem.

Widziałam tatę, który trzymał za rękę młodą. Usadził ją w foteliku., 

 - Dzień dobry Panie Jons. - powiedział uprzejmie mój chłopak. 

 - Dla kogo dobry, dla tego dobry. 

Zaraz oberwie w zęby. 

 - Tacie się podróż nie udała! Siedział obok jakiegoś grubasa! - zaśmiała sie Em. 

Kąciki moich ust powędrowały ku górze.

 - Ciesze się, że już wróciłeś. - powiedziałam szczerze - Shelby chodzi jak marzenie. 

Wlepił we mnie zdziwione oczy. 

Westchnęłam. 

 - Nowa zielona rajdówka.

 - Aaaaa... A motor przyszedł? - wyszczerzył sie w uśmiechu.

Próbowałam zamordować go spojrzeniem.   

 - Byłam zdziwiona, że czerwoniutki Hayabusa stoi sobie w garażu nic nie robi, a części z mojego czarnego nie ma... Jak samego motoru...  

Znów się wyszczerzył. 

 - Dobra dzieciaki jedźcie już bo czas goni! Najlepszego malutka! - rozczochrał jej włosy i zamknął drzwi. 

Zayn ruszył, a ja modliłam się aby nas nie rozwalił. 

Siedziałam grzecznie patrząc jak Zayn zajeżdża własne auto. Kiedyś go uduszę!
W końcu dojechaliśmy na miejsce!
 - ZOOooooo! - wykrzyczałam wraz z Emily.


Mam dwa słowa określającą tą notkę:
Jest słaba.
Może to dlatego że ciągle żyje Bieszczadami i nie umię się skupić... 
Z góry przepraszam i obiecuję poprawę!
Bujka:*
<3 <3 <3